październik 2024

Odwiedzając Radzyń Podlaski nie sądziliśmy, że znajdziemy tu obiekt, który nas tak bardzo zadziwi. Ogromny pałac położony na rozległym terenie sprawia niesamowite wrażenie. Odnowiony zabytek poraża swym ogromem i przepychem, a rzeźby Jana Chryzostoma Redlera wieńczące frontony są wspaniałe. Szkoda, że jedynie niektóre pomieszczenia są wykorzystywane, a o dziejach pałacu można przeczytać (oczywiście poza Internetem) jedynie na przyblakłej tablicy. Aż się prosi, aby w jednym z pomieszczeń przedstawić więcej informacji o historii tego miejsca oraz udostępnić część pałacu do zwiedzania.

Obecny kształt i styl rokokowy pałacowi nadała przebudowa wykonana w XVIII wieku, gdy właścicielem obiektu był Eustachy Potocki i jego małżonka Marianna z Kątskich. Pierwsza warownia w tym miejscu powstała jednak już w XV wieku za czasów panowania rodu Kazanowskich. Po przebudowie na przełomie XVII i XVIII wieku, gdy jego właścicielem został przyjaciel króla Jana III Sobieskiego – Stanisław Antoni Szczuka pałac nabrał barokowego wyglądu.

W 1749 roku projekt kolejnej przebudowy wziął na siebie ulubiony architekt króla Stanisława Augusta Poniatowskiego Jakub Fontana. Ten włoski architekt zaplanował też ogrody, a całość inwestycji zakończono w 1759 roku.

Niektóre rzeźby wykonane przez Redlera przypominają o bohaterstwie dawnych właścicieli pałacu. Stanisław Antoni Szczuka, który był dziadkiem Marianny z Kątskich, walczył u boku króla Jana III Sobieskiego z Turkami pod Wiedniem, a Stanisław Rewera Potocki brał udział w walkach z Kozakami. Inne dzieła rzeźbiarza możemy odnaleźć w pałacu Branickich w Białymstoku, pałacu Czartoryskich w Puławach, czy królewskim obiekcie w Wilanowie.

Do pałacu nie można się dostać główną bramą. Biegnie do niej grobla usypana wzdłuż stawów. Szkoda, że brama jest zamknięta, bo wymusza to wejście z boku, a widok spod bramy jest chyba najpiękniejszy.

Po drugiej stronie ulicy, w pobliżu pałacu zajrzyjcie do kościoła św. Trójcy. To obiekt ufundowany przez ród Mniszchów w XVII wieku. Niestety podczas naszego pobytu ze względu na trwające w nim uroczystości pogrzebowe nie weszliśmy do środka.

Budynek pałacu z zewnątrz prezentuje się wspaniale. Niestety w parku przylegającym do pałacu na remont czeka jeszcze budynek oranżerii. Szkoda, że wyposażenie pałacowe spłonęło w pożarze w 1944 roku, ale liczymy, że za jakiś czas wnętrza zostaną zagospodarowane i udostępnione do zwiedzania. Jeśli będziecie w tych stronach koniecznie zajrzyjcie tu choćby na godzinę.

Informacje praktyczne:

Obiekt pałacowy można zwiedzać jedynie z zewnątrz. Bez problemu powinniście znaleźć miejsce parkingowe w pobliżu pałacu. Na spacer wokół budowli oraz po otaczającym go parku zarezerwujcie minimum godzinę.

Lokalizację przedstawiamy w linku oraz na mapie zamieszczonej poniżej.